Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/432

licho wykonaną woskową figurkę, w koronie i w płaszczu królewskim.
 — Więc pan koniecznie chcesz być kochanym od osoby ukoronowanej? — zapytał perfumiarz.
 — Tak jest, chociażbym miał utracić życie, chociażbym miał zatracić swą duszę — odpowiedział La Mole.
 — Dobrze — odrzekł florentczyk, maczając końce swych palców w jakimś płynie, znajdującym się w nalewce i wymawiając jakieś łacińskie słowa, pokropił jej tym płynem głowę.
 La Mole wzdrygnął się; czuł, że się spełnia świętokradztwo.
 — Co robisz? — zapytał florentczyka.
 — Chrzcę tę figurkę w imię kobiety, którą pan kochasz.
 — Lecz w jakim celu?
 — Ażeby w niej wzbudzić sympatyę.
 La Mole otworzył usta, chcąc przerwać dalsze działania, lecz szydercze spojrzenie piemontczyka wstrzymało go.
 René spostrzegłszy ten ruch, zatrzymał się.
 — Potrzeba zupełnej i nieprzymuszonej woli — rzekł.
 — Rób dalej — odpowiedział La Mole.
 René napisał na kawałku czerwonego pa-