Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/433

pieru kilka kabalistycznych znaków, przełknął tę karteczkę przez uszko igły i utkwił ją w sercu figurki.
 Rzecz dziwna! z rany pociekła kropelka krwi.
 Następnie René zapalił karteczkę.
 Gorąco igły stopiło około niej wosk i wysuszyło kropelkę krwi.
 — A więc — powiedział René — pańska miłość siłą sympatyi przedziera się i rozpala serce kobiety, którą kochasz.
 Coconnas, umysłu silnego, pocichu śmiał się ze wszystkiego co widział, lecz La Mole, zakochany i zabobonny, uczuł, że zimny pot wystąpił mu na czoło.
 — Teraz zaś — powiedział René — dotknij pan swemi usty ust statuetki i zawołaj:
 — Małgorzato, kocham cię; przybywaj, Małgorzato!
 La Mole był posłusznym.
 W tej chwili można było słyszeć szelest otwierających się drzwi w drugim pokoju, a następnie lekkie stąpanie.
 Coconnas, ciekawy i zarazem podejrzliwy, dobył sztylet, a obawiając się, ażeby na przypadek gdyby chciał podnieść firankę, René znowu nie pozwolił mu tego uczynić, przeciął firankę