Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/443

rzyna, ściągając ramiona — czy niema tu więcej nikogo?...
 — Nikogo, oprócz mnie i Waszej królewskiej mości.
 — Czyś zrobił to, co ci mówiłam?
 — Czy co się tyczy kur czarnych?...
 — Tak.
 — Są przygotowane, pani.
 — Ah!... gdybyś był żydem!.. — szepnęła Katarzyna.
 — Ja, żydem, dlaczego pani?..
 — Będąc żydem, mógłbyś czytać szacowne dzieła, jakie hebrajczycy napisali o ofiarach. Rozkazałam przetłomaczyć dla siebie jednę z tych ksiąg; tam wyraźnie powiedziano, że hebrajczycy nie szukali przepowiedni w sercu ani w wątrobie, jakto czynili Rzymianie, lecz wyciągali je z położenia mózgu i nakreślenia liter, naznaczonych na nim wszechmocną ręką przeznaczenia.
 — Prawda, pani, słyszałem toż samo od jednego starego rabina, mego przyjaciela.
 — Są znaki — powiedziała Katarzyna — za pomocą których można wyświecić całe życie prorocze. Otóż mędrcy Haldejscy radzą...
 — Radzą czynić doświadczenia nad ludzkim mózgiem, jak można najdoskonalej rozwiniętym i sympatyzującym z wolą proroka.