Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/509

odpowiedział Henryk, widząc, że jest niepodobieństwem uniknąć objaśnień.
 — Czy to prawda, że Wasza królewska mość wyrzekłeś się wyznania protestanckiego!
 — Prawda — odrzekł Henryk.
 — Tak; lecz to tylko usta wyparły się jej a w duszy?...
 — Człowiek zawsze jest wdzięcznym Bogu skoro ten zachowa mu życie — odpowiedział Henryk, przerywając pytanie, jak to zwykle czynił w podobnych wypadkach — a Bóg widocznie zachował mi życie.
 — Najjaśniejszy panie!... — rzekł de Mouy — przyznaj się do jednej rzeczy.
 — Do jakiej?
 — Do tej, że twoje wyrzeczenie się nastąpioło nie wskutek wewnętrznego przekonania, lecz wskutek widoków. Najjaśniejszy panie, wyparłeś się wiary dlatego, że ci król a nie Bóg zachował życie.
 — Cokolwiek było powodem mego nawrócenia, panie de Mouy — odpowiedział Henryk — koniec końcem jestem katolikiem.
 — Tak; lecz czyliż królu zostaniesz nim na zawsze? Czyż nie zechcesz skorzystać z pierwszej lepszej okoliczności, ażeby sobie przywrócić wolność istnienia i sumienia? Sprzyjająca okolicz-