Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/517

księciem nikczemnym i niegodnym, aby być twoim naczelnikiem?
 — Prawda, panie, mówiłem.
 — A! to prawda. Więc pan nakoniec się przyznajesz.
 — Tak jest.
 — I nie zmieniasz o nim swego sądu?
 — Nie zmieniam, panie.
 — No, a więc ja, ja, panie de Mouy; ja, trzeci syn Henryka II, ja, książę krwi Francuski, czy jestem godnym szlachcicem, ażeby dowodzić twymi żołnierzami? Czyż pan nie masz mnie za człowieka honoru i wątpisz, że można polegać na mem słowie?
 — Ty panie, ty, do wódzcą hugonotów?
 — Dlaczegóżby nie. Wszak pan wiesz, że żyjemy w epoce nawracać. Henryk stał się katolikiem, czyż ja nie mógłbym zostać protestantem?
 — Bezwątpienia, mości książę, lecz czekam stosownych objaśnień...
 — Niema nic prostszego; w kilku słowach wyświetlę ci politykę wszystkich.
 Mój brat Karol morduje hugonotów, żeby mógł panować samowładniej.
 Mój brat Andegaweński pozwala ich mordować, gdyż jest następcą Karola, a pan wiesz, że Karol jest bardzo często słabym.