Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/530

co pan tutaj porabiasz?... wyglądasz na rozgniewanego.
 — Szukani pani, mego przyjaciela, który gdzieś przepadł a szukając go, znalazłem to pióro.
 — Które należy do niego? Doprawdy, pan mnie przestraszasz; to miejsce jest niebezpieczne...
 — Uspokój się Wasza królewska mość, pióro to należy do mnie; zgubiłem go dzisiaj na tym placu, najpóźniej około piątej, ratując się ucieczką przed czterema rozbójnikami, którzy, jak się przynajmniej domyślam, chcieli mnie koniecznie zamordować.
 Małgorzata stłumiła wzruszenie.
 — Opowiedź mi pan, jak to było?
 — Nic prostszego, pani. Była mniej więcej piąta zrana, jak miałem już honor powiedzieć Waszej królewskiej mości.
 — Jakto!... — przerwała Małgorzata. — Pan o godzinie piątej rano już wyszedłeś?
 — Zaraz Wasza królewska mość będziesz mnie miała za wytłomaczonego — rzekł La Mole — ja wcale nie wracałem do domu.
 — A! panie de La Mole, powracać do domu o piątej zrana — powiedziała Małgorzata ze złośliwym uśmiechem, który La Molowi wydał