Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/56

do niej, wstępując pierwej do sypialni mojej żony, lecz do kata! Margot, jak ją nazywa Karol IX-ty, jest stworzenie godne kochania.
 Zajęty temi myślami, król Nawarry niepewnym krokiem wszedł na schody, wiodące do pokojów pani de Sauve.
 Małgorzata nie spuszczała z niego oczu, dopóki nie zniknął; potem weszła do swego pokoju.
 Wchodząc, spostrzegła stojącego we drzwiach gabinetu księcia; na widok jego, uczuła odzywające się zgryzoty sumienia.
 Książe był posępny; na twarzy jego malowało się głębokie zamyślenie.
 — Małgorzata jest dzisiaj neutralną — powiedział — za tydzień będzie nieprzyjacielem.
 — A! podsłuchiwałeś więc?... — zapytała Małgorzata.
 — Cóż miałem innego robić?
 — I uważasz, że nie postąpiłam tak, jak przystoi na królowę Nawarry?
 — Nie, lecz nie tak, jak powinna była postąpić kochanka księcia Gwizyusza.
 — Mogę nie kochać swego męża — odpowiedziała królowa — lecz nikt nie może wymagać odemnie, ażebym go zdradzała. Powiedz mi su-