Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/605

szy w pokoju Małgorzaty króla, zatrzymał się na progu, oniemiały z zadziwienia i pobladły z niespokojności.
 Małgorzata zbliżyła się ku niemu.
 — Panie de La Mole — zapytała — czy nie mógłbyś mi powiedzieć, kto dzisiaj jest na służbie u pana d’Alençon?
 — Coconnas, Najjaśniejsza pani — odpowiedział La Mole.
 — Dowiedz się pan od niego, czy nie wprowadzał czasem do swego pana, człowieka pokrytego kurzem, i na którym było widać ślady długiej drogi.
 — A! Najjaśniejsza pani, obawiam się, ażeby mi nic nie odpowiedził; od kilku bowiem dni, został bardzo milczący.
 — Czy być może?... Lecz w zamian za ten liścik, spodziewam się, że będziesz pan mógł dowiedzieć się czegoś.
 — List od księżnej! Daj mi go Najjaśniejsza pani, daj — zawołał śpiesznie La Mole — za ten liścik dowiem się o wszystkiem.
 I wybiegł.
 — Jutro, dowiemy się, czy książę d’Alençon jest zawiadomiony o Polskich sprawach — powie-