Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/617

 Dojeżdżacz upewnił go, iż widział dzika w legowisku i ręczył za niego.
 Zastawiono śniadanie.
 Król, wypiwszy szklankę węgierskiego wina, zaprosił damy do stołu; sam zaś z niecierpliwością, udał się dla obejrzenia stanowiska i zobaczenia sfory; polecił, iżby nie rozsiodływano jego konia.
 Podczas gdy król odbywał tę wycieczkę, przybył książę Gwizyusz.
 Książę był uzbrojony od stóp do głowy, raczej na bitwę niż na polowanie; towarzyszyło mu ze dwudziestu lub trzydziestu dworzan, również uzbrojonych.
 Książę Gwizyusz natychmiast wywiedział się, gdzie był król, udał się do niego i wkrótce powrócił z nim razem do towarzystwa.
 Punkt o godzinie dziewiątej król dał sygnał, zadąwszy w róg, a wszyscy, dosiadłszy koni, udali się na umówione miejsce.
 Podczas jazdy Henryk jeszcze raz znalazł sposobność zbliżenia się do żony.
 — No i cóż, nie wiesz czego nowego? — zapytał.
 — Nie: chyba tylko to, że brat Karol jakoś dziwnie na ciebie spogląda.