Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/621

 — A!.. pani, jakiekolwiek byłoby — zawołał Maurevel — zawsze jestem na rozkazy Waszej królewskiej mości.
 — Czytaj więc — powiedziała Katarzyna.
 I podała mu pargamin.
 Maurevel szybko przebiegł rozkaz wzrokiem i zbladł.
 — Co! — zawołał — rozkaz uwięzienia króla Nawarry.
 — I cóż w tem tak dziwnego?...
 — Lecz król!.. pani. W samej rzeczy sądzę, i boję się, iżbym nie był zbyt małoznaczącym szlachcicem...
 — Moje zaufanie czyni cię równym każdemu z najlepszej szlachty.
 — Dzięki Waszej królewskiej mości — powiedział morderca, wahając się.
 — Spełnisz więc rozkaz?
 — Skoro Wasza królewska mość rozkazujesz, czyż to nie jest moim obowiązkiem?
 — Rozkazuję ci więc.
 — Będę posłusznym.
 — A jak się do tego weźmiesz?
 — Jeszcze nie wiem, Najjaśniejsza pani, lecz spodziewam się, że Wasza królewska mość zechcesz mi powiedzieć.
 — Boisz się hałasu?