Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/622

 — Przyznaję.
 — Weź dwunastu ludzi, na których możnaby liczyć; nawet więcej, jeśli będzie potrzeba.
 — Rozumiem to. Lecz proszę Waszej królewskiej mości, gdzie mam porwać króla Nawarry?...
 — Gdzie ci będzie wygodniej.
 — Radbym to zrobić w takiem miejscu, ażeby ono samo dawało mi rękojmię bezpieczeństwa.
 — To w którym z królewskich pałaców. Cóżbyś też, naprzykład, powiedział o Luwrze?
 — A w jakiej części Luwru?
 — W jego własnym pokoju.
 Maurevel ukłonił się.
 — Kiedy, pani?..
 — Dzisiaj wieczorem, albo lepiej w nocy.
 — Dobrze, Najjaśniejsza pani. Teraz Wasza królewska mość pozwolisz mi zapytać jeszcze o jednę rzecz?
 — O cóż przecie.
 — Jak mam go traktować, jak szanować, jak uważać, jego stan.
 — Szanować!.. uważać jego stan!.. — zawołała Katarzyna. — Lecz, zdaje mi się, że król Francyi dla nikogo nie powinien znać uszanowa-