Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/649

Karola, który mi ocalił życie, i że królowa Katarzyna stała się dla mnie matką. Wszystkie więc jego ofiary odrzuciłem.
 — A jakież-to były ofiary?
 — Hugonoci chcą przywrócić Nawarski tron; ponieważ zaś tron ten, dziedzicznie mnie się przynależy, więc mi go ofiarowali.
 — Tak; i pan de Mouy, zamiast przychylnej odpowiedzi, otrzymał zrzeczenie?
 — Formalne... Lecz potem — mówił dalej Henryk.
 — Pożałowałeś tego, mój bracie?... — przerwał d’Alençon.
 — Nie; zauważyłem tylko, jeżeli się nie mylę, że pan de Mouy, nie zadowolony ze mnie, udał się do kogo innego.
 — Do kogóż?... — zapytał żywo Franciszek.
 — Nic nie wiem. Być może, że do księcia Kondeusza.
 — Tak, to prawdopodobne — rzekł książę.
 — Zresztą — odparł Henryk — mam nieomylny środek poznania, kogo sobie wybrał za naczelnika.
 Franciszek zsiniał.
 — Lecz hugonoci podzielili się między sobą — mówił dalej Henryk — a de Mouy, pomimo