Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/653

Czyż nie miałeś go sam? O! Henryku, ja ci mówię, że jeśli to zrobisz, zgubisz ich wszystkich; nietylko ich, ale nawet tych, co byli z nimi w bepośrednich lub pośrednich stosunkach.
 Henryk jakby się namyślał przez chwilę.
 — Gdybym był jaką znakomity przy dworze osobą — powiedział — postąpiłbym inaczej Franciszku, na miejscu Francuzkiego księcia królewskiej krwi, rzeczywistego następcy korony...
 Franciszek ironicznie pokręcił głową.
 — Cóżbyś uczynił na mojem miejscu?... — zapytał.
 — Na twojem miejscu, mój bracie — odpowiedział Henryk — stanąłbym na czele całego spisku. Imię moje i moja powaga, byłyby rękojmią mego sumienia i życia spiskowych; ja zaś odniósłbym korzyść, najprzód dla siebie a potem może i dla króla. Bez tego, przedsięwzięcie ich może sprowadzić na Francyę największe nieszczęście.
 D’Alençon słuchał tych wyrazów z radością, która rozjaśniła jego oblicze.
 — Czy sądzisz — rzekł — że środek ten jest możliwym, i że nas wybawi od wszystkich nieszczęść przez ciebie przewidzianych?
 — Tak sądzę — odpowiedział Henryk. — —