Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/685

 — Król Nawarry?
 — Tak, król Nawarry.
 — Króla Nawarry niema w domu — rzekł Orthon, broniąc wstępu — wejść więc nie możecie.
 — Kłamstwo — zawołał Maurevel. — Precz!
 Bearneńczycy są uparci; Orthon warknął jak pies góralski i śmiało odpowiedział:
 — Nie wejdziecie, mówię wam. Króla niema w domu.
 I uczepił się drzwi.
 Maurevel dał znak; czterech ludzi rzuciło się na górala, i oderwało go od gzymsu drzwi, którego się trzymał. Orthon otworzył usta, chcąc krzyknąć; lecz Maurevel zamknął mu je ręką.
 Orthon z wściekłości ugryzł mordercę, a ten z głuchym jękiem cofnął rękę i uderzył go rękojeścią szpady w głowę.
 Wierny sługa zachwiał się i padł, krzycząc: Rozbój! rozbój!...
 Głos jego zamilkł; zemdlał.
 Mordercy przeszli po jego ciele; dwóch stanęło u drugich drzwi, a trzej weszli do pokoju sypialnego.
 Światło lampy padało na łóżko.