Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/692

cała mu sama Małgorzata, a chcąc przekonać się, czy to on w istocie przebiegł, udał się do pokoju naszych dwóch przyjaciół; pokój był pusty.
 Lecz w kącie pokoju wisiał sławny czerwony płaszcz.
 Trwoga go opanowała; nie był to La Mole, lecz de Mouy.
 Zbladły, drżąc z bojaźni, żeby nie schwytano hugonata, któryby mógł wydać tajemnice spisku, książę pobiegł do wrót Luwru.
 Dowiedział się tutaj, iż czerwony płaszcz uciekł, krzycząc, że w Luwrze mordują w imieniu króla.
 — Omylił się — pomyślał d’Alençon. — Mordują, ale w imieniu królowej-matki.
 I powróciwszy na pole bitwy, zastał Katarzynę, nakształt hyeny pomiędzy umarłymi błądzącą.
 Na rozkaz matki, książę powrócił do siebie, udając spokój i posłuszeństwo, pomimo burzliwych myśli, tłoczących mu umysł.
 Katarzyna, zrozpaczona tą nową niepomyślnością, przywołała swego kapitana i kazała popodnosić ciała.
 Zaleciła, iżby Maurevela jako rannego, odniesiono do domu, i nie kazała budzić króla.
 — O!... — mówiła, powracając do swego