Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/705

 — Tak — odparł książę Andegaweński — jeśli dom niema dwóch wychodów.
 — Bracie!... — powiedział król — weź kamień i wybij drugie drzwi.
 Książę sądził, że niema konieczności używania takich środków, i, zauważywszy, że drugie drzwi są daleko słabsze od pierwszych, wywalił je jednem uderzeniem nogi.
 — Pochodni, pochodni!... — zawołał król.
 Służalcy zbliżyli się.
 Pochodnie były zgaszone, lecz mieli przy sobie wszystko potrzebne do zapalania.
 Rozniecono ogień.
 Karol IX-ty wziął jednę pochodnię a drugą podał księciu Andengaweńskiemu.
 Książę Gwizyusz postępował naprzód ze szpadą w ręku.
 Henryk zamykał pochód.
 Weszli na pierwsze piętro.
 W jadalni leżały jeszcze szczątki kolacyi, będącej główną obroną oblężonych.
 Kandelabry były wywrócone, meble w nieładzie, a wszystkie naczynia na kawałki porozbijane.
 Przeszli do salonu.
 Tutaj, jak i w pierwszym pokoju, nie znale-