Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/753

 — Zdaje się, że hrabia de La Mole.
 — Hrabia de La Mole?... — powtórzyła zadziwiona Małgorzata.
 — Na Boga!... tęgi zuch z tego Prowensalczyka — mówił dalej Henryk. — Czy wiesz, zranił Maurevela i zabił dwóch żołnierzy.
 — Ranił Maurevela i zabił dwóch żołnierzy?... niepodobna!
 — Jakto! pani wątpisz o jego odwadze?
 — Nie, lecz pan de La Mole nie mógł być w twojem mieszkaniu.
 — Dlaczego?
 — Dlatego... dlatego... — cedziła zwolna pomięszana Małgorzata — dlatego, że był gdzieindziej.
 — A! jeśli on może tego dowieść — powiedział Henryk — to co innego, powie gdzie był i rzecz skończona.
 — Gdzie był?... — prędko powtórzyła Małgorzata.
 — Bezwątpienia... Dzisiaj może go przyaresztują i będą dopytywać. Lecz ponieważ, na nieszczęście, są dowody...
 — Dowody!... Jakie?
 — Człowiek, tak rozpaczliwie się broniący, miał na sobie czerwony płaszcz.