Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/766

 — Jaką?
 — Pani chcesz uwięzić pana hrabiego de La Mole?
 — Mylisz się, moja córko, nikogo nie każę uwięzić; to król rozkazuje a nie ja.
 — Nie trzymajmy się ściśle wyrazów w tak ważnych okolicznościach. Chcą uwięzić La Mola, nieprawdaż?
 — Być może.
 — I jest obwiniony o to, że byt tej nocy w pokoju króla Nawarry i że zabił dwóch żołnierzy i ranił Maurevela?
 — W istocie, o to jest obwiniony.
 — Lecz niesłusznie — odrzekła Małgorzata — pan de La Mole jest niewinny.
 — Niewinny! — zawołała Katarzyna, podskoczywszy z radości i przewidując, że Małgorzata coś jej wyjawi.
 — Tak, on jest niewinny — powtórzyła Małgorzata. — On nie może być winnym, gdyż nie był u króla.
 — A gdzież był?
 — U mnie, pani.
 — U ciebie!
 — Tak, u mnie.
 Katarzyna za to wyznanie księżniczki Francuzkiej, winna była przeszyć ją swym groźnym