Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/767

wzrokiem; lecz tylko skrzyżowała ręce na piersiach.
 Następnie, po chwili milczenia, powiedziała:
 — A jeżeli La Mole zostanie uwięziony i zaczną go badać...
 — Powie, gdzie był i z kim był — odpowiedziała Małgorzata, chociaż była przekonaną i myślała przeciwnie.
 — W takim razie, masz słuszność, moja córko; nie trzeba aresztować La Mola.
 Małgorzata drgnęła; zdawało się jej, że ton, jakim jej matka wygłosiła te wyrazy, mieścił jakieś tajemne i okropne znaczenie.
 Lecz nic już nie pozostawało do mówienia, gdyż prośba jej została przyjętą.
 — Lecz jeśli nie La Mole był u króla — powiedziała Katarzyna — to był ktoś inny?
 Małgorzata milczała.
 — Czy tego innego, znasz, moja córko? — zapytała Katarzyna.
 — Nie, moja matko — odpowiedziała Małgorzata drżącym głosem.
 — Bądź szczerą nie w połowie.
 — Powtarzam ci, pani, że go nie znam — odpowiedziała po drugi raz Małgorzata, mimowolnie bledniejąc.