Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/783

oglądając się na wszystkie strony — szukaj go sobie sam; ja go nie widzę.
 — Jakto? Nie widzisz go. A gdzieżby był?
 — Możeś go sprzedał...
 — Przecież jeszcze mam sześć talarów.
 — Więc weź mój.
 — Dobrą mi dajesz radę, ani słowa.... żółty płaszcz na zielony kaftan; wyglądałbym jak papuga.
 — Jesteś bardzo wybrednym. Rób jak chcesz...
 La Mole przerzucił wszystko i zaczął przeklinać złodziei, zaczynających się już wślizgiwać do Luwru, kiedy w tem, paź księcia d’Aleçon wszedł z czerwonym płaszczem, tyle upragnionym.
 — A! otóż i płaszcz — zawołał La Mole.
 — Tak jest, płaszcz — odpowiedział paź — Jego książęca mość brał go do siebie, ponieważ wskutek zakładu chciał się właśnie jego kolorowi przypatrzeć.
 — O! — powiedział La Mole — ja, chcąc wyjść, szukałem go; lecz jeżeli jest jeszcze potrzebnym Jego książęcej mości...
 — Nie, panie hrabio, nie; już mu nie potrzebny.