Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/784

 Paź wyszedł; La Mole zarzucił na siebie płaszcz.
 — No i cóż postanowiłeś? — zapytał La Mole.
 — Jeszcze nic.
 — Czy cię zastanę w domu dzisiaj wieczorem?
 — Nie wiem, jak ci powiedzieć.
 — Jakto! więc nie wiesz, co będziesz robić przez dwie godziny?
 — Wiem, lecz nie wiem co mi każą robić.
 — Kto, czy księżna de Nevers?
 — Nie, książę d’Alençon.
 — W samej rzeczy — powiedział La Mole — zdaje mi się, iż książę zaczyna cię prześladować swoją przyjaźnią.
 — Tak jest — odpowiedział Coconnas.
 — A więc twój los przyszły jest zabezpieczony — powiedział La Mole, uśmiechając się.
 — Żartujesz ze mnie! — zawołał Coconnas — on, książątko...
 — No i cóż z tego — powiedział la Mole — lecz on tak się stara o swoje wywyższenie, iż może Pan Bóg zlituje się nad nim, i sprawi jaki cud. Więc nie wiesz, gdzie przepędzisz dzisiejszy wieczór?