Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/786

 — O której godzinie?
 — Pomiędzy dziewiątą a dziesiątą.
 — Będę miał zaszczyt być u Waszej książęcej mości o tej godzinie.
 — Dobrze; więc czekam na pana.
 La Mole ukłonił się i poszedł dalej swoją drogą.
 — Ten książę — powiedział sam do siebie — jest czasami blady jak trup; to rzecz szczególna! La Mole zapukał do królowej.
 Gillonna, zdaje się, iż oczekiwała, gdyż natychmiast wprowadziła go do królowej.
 Małgorzata była zajęta nudną robotą; przed nią leżał pokreślony papier i jeden tom Izokratesa.
 Królowa dała znak hrabiemu de la Mole, iż chce skończyć ustęp; następnie, dopisawszy kilka słów, rzuciła pióro i poprosiła młodego człowieka, ażeby obok niej usiadł.
 La Mole jeszcze nigdy nie był tak pięknym i tak wesołym.
 — Greczyzna! — zawołał, rzuciwszy wzrokiem na książkę — mowa Izokratesa! A pani to na co? O! o! na tym papierze po łacinie! Ad