Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/791

 — I to przez ciebie!... — zawołał młody człowiek w uniesieniu.
 W tejże chwili zadrżeli, przestraszeni silnym łoskotem.
 La Mole zatrwożony cofnął się w tył; Małgorzata, krzyknąwszy, utkwiła swój pomieszany wzrok w stłuczonej szybie okna.
 Przez wybitą szybę wpadł do pokoju kamień średniej wielkości, i przez niejaki czas toczył się jeszcze po posadzce.
 La Mole także spostrzegł rozbitą szybę, i wkrótce domyślił się powodu, dla którego nastąpił łoskot.
 — Co za zuchwałość!... — zawołał młody człowiek, zbliżając się do okna.
 — Zaczekaj — powiedziała Małgorzata — zdaje mi się, że do kamienia jest coś przywiązanego.
 — W rzeczy samej — rzekł La Mole — jakiś papier.
 Małgorzata szybko zbliżyła się do kamienia, i zdjęła z niego wazki paseczek papieru, opasujący go przez środek.
 Karteczka była przyczepiona do sznurka, wychodzącego za stłuczoną szybę.
 Małgorzata rozwinąwszy karteczkę, przeczytała ją.