Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/798

 — Czekamy na człowieka czerwonego — powiedział Karol. — Czyż nie wiesz, że jakiś czerwony człowiek pokazuje się w starym Luwrze? Mój brat d’Alençon utrzymuje, że go widział; otóż szukamy go.
 — Życzę pomyślnego polowania — powiedziała Małgorzata.
 I poszła dalej, rzuciwszy po za siebie wzrokiem.
 Na ścianie rysowały się cztery cienie ludzi, o czemś radzących.
 W chwilę później Małgorzata znalazła się pod swojemi drzwiami.
 — Gillonno, otwórz! otwórz! — zawołała królowa.
 Gillonna otworzyła.
 Małgorzata rzuciła się do swego pokoju i zastała La Mola, spokojnego i oczekującego ze szpadą w ręku.
 — Uciekaj — zawołała — nie tracąc ani chwili. — Czekają na ciebie w korytarzu, ażeby cię zabić.
 — Czy rozkazujesz mi pani uciekać? — zapyzapytał La Mole.
 — Tak jest. Musimy się rozłączyć dlatego tylko, ażeby znowu się połączyć kiedyś.
 Pod nieobecność Małgorzaty, La Mole umo-