Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/822

 — Nie; szpada przebiła mu krtań.
 — Mówiłam ci, ażebyś w takim razie zmusił go do napisania.
 — Próbowałem tego, on sam natężywszy wszystkie siły, zaledwie napisał dwie litery i to nieczytelne; więcej nie mógł, gdyż natychmiast zemdlał, żyła otworzyła się a upływ krwi pozbawił go sił.
 — Czy widziałeś te litery?
 — Oto są.
 René wyjął z kieszeni kawałek papieru i podał królowej.
 Katarzyna pochwyciła go z szybkością.
 — M i O — powiedziała królowa... — Czyżby to miał być ten La Mole, a Małgorzata dlatego tylko odegrała komedyę, ażeby odwrócić od siebie podejrzenia?
 — Pani!.. — rzekł René — jeżeli mi Wasza królewska mość pozwolisz wyrzec zdanie w sprawie, o której sama niewiesz co myśleć, powiem, że pan de La Mole jest za bardzo zakochany, iżby się mógł szczerze zajmować polityką.
 — Tak sądzisz?
 — Tak jest; a nadto zakochany on jest w królowej Nawarry; nie może więc wiernie służyć królowi; prawdziwa bowiem miłość nie jest bez zazdrości.