Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/895

Sauve, porozmawiawszy po drodze z kilkoma swymi znajomemi.
 Zastał Dariolę samą.
 Pani de Sauve już od pięciu minut znajdowała się u królowej, gdyż Katarzyna wezwała ją do przepisywania jakichciś ważnych listów.
 — Zaczekam — powiedział Orthon.
 Orthon był tu jak domowy; udał się więc prosto do sypialni baronowej i przekonawszy się dobrze, że był sam, włożył bilet za zwierciadło.
 Nie zdołał jeszcze wydostać ręki z za niego kiedy Katarzyna weszła.
 Orthon zbladł, gdyż mu się zdawało, ze szybkie i przenikliwe spojrzenie królowej-matki. skierowało się prosto na zwierciadło.
 — Co tu robisz mały?... — zapytała Katarzyna — czy szukasz pani de Sauve?
 — Tak, pani; już jej dawno nie widziałem i przyszedłem jej podziękować za pamięć o mnie.
 — Bardzo więc kochasz tę miłą Karolinę?
 — Z całej duszy.
 — Powiadają, żeś jest wiernym sługą.
 — Wasza królewska mość przekonasz się, że to jest bardzo naturalnem, skoro się dowiesz, że pani de Sauve podejmowała koło mnie starania, na jakie ja, prosty sługa, wcale nie zasługiwałem.