Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/899

i doleciał do przedpokoju, w którym się znajdował przyboczny kapitan.
 Pan de Nancey wszedł.
 — Otóż jestem — powiedział. — Co Wasza królewska mość rozkażesz?
 — Byłeś pan w przedpokoju?
 — Byłem, pani.
 — Czyś pan widział, jak wychodził ztąd młody człowiek, dziecko prawie?
 — W tej chwili go widziałem.
 — Wszak nie może być jeszcze daleko?
 — Zaledwie na połowie schodów.
 — Zawołaj go pan.
 — A jak się nazywa?
 — Orthon. Jeśli nie będzie chciał powrócić, gwałtem go pan przyprowadź. Tylko go nie strasz, jeżeli nie będzie robił żadnego oporu. Muszę z nim natychmiast pomówić.
 Kapitan pobiegł spełnić rozkaz królowej.
 Jak przewidywał, Orthon był zaledwie na połowie schodów; schodził bowiem powoli, mając nadzieję spotkać na schodach, lub zobaczyć w jakim korytarzu, króla Nawarry lub panią de Sauve.
 Zadrżał, usłyszawszy, że go wołają.
 Z początku chciał uciekać; lecz zaraz się namyślił, że to by wszystko zgubiło.