Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/94

że, przykładając rękę do czapki — lecz dlatego, ażeby w czem panom dopomódz. Słysząc bowiem wymówione nazwisko wielkiego księcia Gwizyusza, zaraz przybiegłem. Powiedzcie, panowie, czem wam mogę służyć?...
 — Aha!.. a to jakieś czarodziejskie nazwisko, gdyż z grubijana stałeś się uniżonym sługą. Jakże się nazywasz?...
 — La Hurière — odpowiedział, kłaniając się, gospodarz.
 — Cóż to, panie La Hurière, sądzisz, że moja ręka lżejsza od ręki księcia Gwizyusza, która ma wyłączne prawo robienia cię tak grzecznym?...
 — Mie, panie hrabio — odpowiedział La Hurière — lecz ona jest nieco krótsza. Wreszcie, muszę panu oświadczyć — dodał — że ten wielki Henryk jest bożyszczem dla nas niektórych paryżan.
 — Który Henryk?... — zapytał La Mole.
 — Zdaje mi się, że tylko jest jeden — odpowiedział oberżysta.
 — Któryż więc?... — Henryk Gwizyusz.
 — Wybacz, mój przyjacielu, lecz jest jeszcze i drugi, o którym nie radzę ci mówić nic złego;