Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/95

jest to Henryk król Nawarry, nie licząc Henryka Kondeusza, który także ma swoje zalety.
 — Tych nie znam — odpowiedział gospodarz.
 — Lecz ja ich znam — rzekł La Mole — i ponieważ przyjechałem do Henryka, króla Nawarry, proszę cię, ażebyś go w mojej obecności nie obmawiał.
 Gospodarz, nie odpowiedziawszy nic La Molowi, dotknął się zlekka swojej czapki i, uniżenie spoglądając na hrabiego de Coconnasa, powiedział:
 — Więc pan będziesz mówił z wielkim księciem Gwizyuszem?... Pan jesteś bardzo szczęśliwy; i pan przyjechałeś jedynie na?...
 — Na co?... — zapytał Coconnas.
 — Na uroczystość — odpowiedział gospodarz z dziwnym uśmiechem.
 — Powiedz na uroczystości; gdyż Paryż, jak słyszałem, opływa w nie; przynajmniej o niczem nie mówią tylko o balach, biesiadach, karuzelach. He!... bardzo się bawią w Paryżu?...
 — Dotąd jeszcze nie bardzo; lecz, sądzę, że będą się bawili.
 — Jednak zaślubiny Jego królewskiej mości króla Nawarry ściągają mnóstwo osób do Paryża — powiedział La Mole.