Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/98

 — Czy być może!... — szepnął La Mole w bolesnem osłupieniu.
 — Tak, jak już miałem honor panom powiedzieć — odrzekł gospodarz.
 — W takim razie — rzekł La Mole idę do Luwru, nie tracąc ani chwili. Nie wiem tylko, czy znajdę tam króla Henryka?...
 — Bezwątpienia, wszakże tam mieszka.
 — I ja idę do Luwru — powiedział Coconnas. — Czy zastanę tam kięcia Gwizyusza?,..
 — Zapewne, gdyż przed chwilą widziałem go, przechodzącego tędy ze swoją szlachtą.
 — A więc pójdźmy, panie de Coconnas — rzekł La Mole.
 — Służę panu — powiedział Coconnas.
 — A kolacya, panowie?... — zapytał La Hurière.
 — A!.. ja może będę wieczerzał u króla Nawarry — powiedział La Mole.
 — A ja u księcia Gwizyusza — dodał Coconnas.
 — Ja zaś — rzekł gospodarz, odprowadzając wzrokiem swych gości, którzy udali się w stronę Luwru — pójdę wyczyścić szyszak, przygotować rusznicę i wyostrzyć halabardę. Niewiadomo bowiem, co się może wydarzyć.

---