Strona:PL A Dumas Królowa Margot.djvu/999

main, gdzie czekają na niego stronnicy, a ztamtąd ucieknie...
 — No tak! Wiedziałem o tem. Znowu nędzne plotki na tego biednego Henryka. Skończcie już raz te oszczerstwa.
 — Wasza królewska mość niezadługo będziesz się mógł przekonać, czy to oszczerstwo.
 — Jakim sposobem?
 — Dzisiaj wieczór już go nie będzie, Karol wstał.
 — Słuchaj — zawołał król.
 — Jeszcze raz jestem gotów udawać, że wierzę waszym oskarżeniom: lecz oświadczam tobie i twojej matce, że to już raz ostatni.
 Potem podniósłszy głos, król dodał.
 — Zawołać mi króla Nawarry!
 Służbowy oficer chciał spełnić rozkaz, lecz Franciszek wstrzymał go skinieniem.
 — To zły środek — powiedział książę — tym sposobem, nic się nie dowiesz, mój bracie. Henryk zaprze się, da jakikolwiek znak swoim wspólnikom, a ci znikną. Tym czasem ja i moja matka, będziemy posądzeni o potwarz.
 — Czegóż więc żądasz?
 — W imieniu naszego braterstwa, Najja-