Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1010

 Trzęsienia ziemi nastąpiły po barbarzyńcach, wysadziły klasztor z fundamentów pierwszy raz w 1349 roku, drugi w 1649 r. Urban V, Wilhelm de Grimoard, który wybrany w Awinionie przywrócił stolicę papiezką do Rzymu, papież bogobojny i uczony, erudyt i artysta, przyjaciel Petrarki i który otrzymał tyarę w klasztorze Benedyktynów, przyczynił się wiele do jego odbudowania.
 Znane są zasługi oddawane we Francji, w dziedzinie historji, przez pracowitych uczniów św. Benedykta. Na górze Cassino, dzieła największych autorów starożytnych zostały przez nich poświęcone.
 W XIX wieku opat Desiderio z domu książąt Kapui, kazał przepisywać zakonnikom Homera, Virgilego, Horacego, Terencjusza. Roczniki Owidjusza i sielanki Teokryta. Nadto sprowadził z Konstantynopola artystów mozajki, których należy umieścić w liczbie tych co przyczynili się do odrodzenia sztuki we Włoszech.
 Droga wijąca się w około góry na której jest wzniesiony klasztor, została przeprowadzoną staraniem opata Ruggi. Jest ona brukowana wielkiemi płytami nierównej wielkości, jak drogi starożytne, tafle takie znajdują się na drodze Appia, przez Rzymian królową dróg nazwanej, o dwie mile z tamtąd przechodzącej. Była to ścieżka którą postępował jeździec, a która spowodowała ten ustęp archeologiczny. Jeździec okryty wielkim płaszczem, był nieczułym na gwałtowny wicher, który wiejąc od morza, ustawał nagle, a wtedy ulewny deszcz opuszczał się, jakkolwiek było to w grudniu z towarzyszeniem