Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1028

mość już 20go że oddział główny pod dowództwem generała Championnet, obozował ośmnastego wieczorem w San Germano i zbliżał się do Kapui przez Mignano i Calvi.
 Dwudziestego o godzinie ósmej rano, książę de Maliterno i książę de Rocca Romana, na czele dwóch pułków ochotników, składających się z najznakomitszej młodzieży Neapolu i jego okolic, przybyli pożegnać królowę, wychodząc przeciwko republikanom.
 W miarę zbliżającego się niebezpieczeństwa, wyraźniej się rozłączały we dwa przeciwne obozy stronnictwa króla i królowej.
 Stronnictwo króla składało się z kardynała Ruffo, admirała Caracciolo, ministra wojny Airola i wszystkich dbających o cześć imienia neapolitańskiego, pragnących za jakąkolwiek bądź cenę stawić opór i bronić Neapolu aż do ostateczności. Stronnictwo królowej złożone z sir Williamsa, Emmy Lyona, Nelsona, Actona, Castelcicala, Vanniego i Guidobaldego, żądało opuszczenia Neapolu, ucieczki szybkiej, niezwłocznej i bez walki.
 Królowę przy tem wszystkiem dręczyła myśl powrotu Ferrarego. Król widząc się bezczelnie zwiedzionym, dowiedziawszy się kogo należy obwiniać o wszystkie nieszczęścia spadłe na Neapol, mógł, jak wszystkie natury słabe, w samem przerażeniu swem czerpać chwilę energii i samowoli a przez tę jedną chwilę mógł się wyswobodzić na zawsze z wpływu wywieranego nań od dwudziestu lat przez ministra, którego zawsze nienawidził, i królowę którą przestał już kochać. Póki była młodą i piękną, Ka-