Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1064

mem, Nina wprowadziła sekretarza księcia Kalabrji, który wraz z kawalerem przeszedł do gabinetu, ale prawie natychmiast się oddalił.
 Michał udawał że nic nie widzi.
 Wychodząc z gabinetu i wyprowadzając sekretarza księcia Kalabrji, kawaler porozumiał się oczami z Luizą czy może zwierzyć się Michałowi.
 Luiza wiedząc że Michał oddałby życie za nią, prędzej jeszcze jak za kawalera, odpowiedziała twierdząco.
 Kawaler przez chwilę spoglądał na Michała.
 — Kochany Michale, powiedział, musisz nam przyrzec że nikomu w świecie nie powiesz ani jednego słowa o tajemnicy jaką ci powierzymy.
 — Ah, ah, ty wiesz siostrzyczko o co chodzi?
 — Tak.
 — I trzeba milczeć?
 — Słyszysz co ci mówi kawaler?
 Michał złożył w krzyż palce na ustach.
 — Mówcie; możecie być tak spokojni, jak gdyby mi Beccajo uciął język.
 — A więc Michale, dzisiejszego wieczoru wszyscy wyjeżdżają.
 — Jakto! wszyscy! Któż to taki?
 — Król, królowa, rodzina królewska, nawet my sami.
 Luizie stanęły łzy w oczach. Michał szybko na nią spojrzał i łzy te zobaczył.
 — I dokąd wyjeżdżają? zapytał Michał.
 — Do Sycylii.
 Lazzaron potrząsnął głową.