Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1073

nie posiadają. Sczęściem dla was, mam zajęcie, bo gdyby nie to, podsłuchiwałbym was przez drzwi.
 — I bardzo źle zrobiłbyś kochany kawalerze, bo mamy do udzielenia sobie nadzwyczaj ważne wiadomości polityczne; czy nie tak, kochane dziecię?
 Luiza chciała się uśmiechnąć; ale usta jej wydały tylko westchnienie.
 — No, no, zostaw nas kawalerze; to jest ważniejsze niż sądziłem.
 I śmiejąc się, Cirillo posunął kawalera ku drzwiom i zamknął je za nim. Potem powracając do Luizy i biorąc ją za ręce:
 — Teraz pomówmy z sobą, kochana córko, powiedział. Płakałaś?
 — O tak, nawet bardzo! wyszeptała.
 — Czy wprzód, czy po odebraniu jego listu?
 — Wprzód i później.
 — Czy spotkał go jaki wypadek?
 — Dzięki Bogu, żaden.
 — Tem lepiej; bo to silny i szlachetny chrakter; jest on jednym z tych ludzi jakich nam zawsze będzie brakować w Neapolu. Masz więc inny powód zmartwiena?
 Luiza nie odpowiedziała ale oczy je j zwilżyły się.
 — Nie masz nic do zarzucenia kawalerowi, spodziewam się?
 — O! wykrzyknęła Luiza, składając ręce, to anioł ojcowskiej dobroci.
 — Rozumiem, on wyjeżdża, ty zostajesz.
 — On wyjeżdża a ja mu towarzyszę.