karą śmierci rozkazał uległość dla wszystkich rozporządzeń jakie będzie uważał za potrzebne dla przywrócenia spokojności publicznej. Jednocześnie dla nadania większej wagi swoim słowom, kazał wznieść szubienicę na wszystkich placach i ulicach i rozesłał gęste patrole po mieście, składające się z najuczciwszych i najodważniejszych obywateli, z poleceniem przytrzymania i doraźnego powieszenia każdego złodzieja i mordercy schwytanego na goręcym uczynku.
Potem uchwalono zamienienie flagi białej, to jest królewskiej na flagę ludową, to jest trójkolorową. Trzy barwy ludowe neapolitańskie były: niebieska, żółta i czerwona. Tym którzy żądali objaśnienia co do tej zmiany, Maliterno odpowiadał, że dla tego zmienił chorągiew neapolitańską, aby nie ukazywać Francuzom chorągwi napiętnowanej hańbą ucieczki. Lud zgodził się na to, przejęty dumą że posiada swoją chorągiew.
Gdy 17. stycznia z rana dowiedziano się w Neapolu o ucieczce Regenta i nowych nieszczęściach jakiemi ta ucieczka groziła Neapolowi, wściekłość ludu, osądziwszy iż bezużytecznem byłoby ściganie księcia Pignatelli, cała zwróciła się przeciwko generałowi Mack.
Banda lazzaronów rozpoczęła poszukiwania; Mack według ich zdania, był zdrajcą wchodzącym w układy z jakobinami i Francuzami, a tem samem zasługiwał na powieszenie. Partja ta skierowała się do Caserte, sądząc że go tam znajdzie.
I w istocie był on tam z majorem Reiscach,
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1127
Ta strona została przepisana.
