Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1147

Ta strona została przepisana.

i owe dwie zakonnice; potem rozdzielił cykutę na trzy równe części i zmusił winne do wypicia tej trucizny, uświęconej przez Sokratesa. Skonały w najokropniejszych cierpieniach. Ale arcybiskup miał wielką władzę, odpuścił im więc grzechy in articulo mortis. Tylko zamknął klasztor, a inne zakonnice wysłał na pokutę do innych surowszych klasztorów ich reguły. Pojmujesz pan więc, że z takiej osnowy, od której być może, skutkiem braku pamięci, zboczyłem cokolwiek w niektórych punktach, ale z pewnością nie w najważniejszej rzeczy — zamierzałem utworzyć romans moralny w rodzaju Zakonnicy Diderota, albo dramat na kształt Ofiar zamkniętych w klasztorze Monvela; to byłoby mnie rozerwało przez czas więcej lub mniej długi, jaki mam zostać jeszcze twoim gościem. Nie posiadasz nic z tego wszystkiego, daj mi więc co chcesz: Historją, Polyba, Komentarze Cezara, Życie N. Panny, Męczeństwo św. Januarjusza. Wszystko to będzie dla mnie dobrem, kochany panie Brandi i za wszystko będę ci jednakowo wdzięcznym.
Komendant Brandi powrócił do siebie, wybrał pięć lub sześć tomów, których Nicolino nie otworzył wcale.
Nazajutrz około ósmej wieczorem, komendant wszedł do więzienia Nicolina, poprzedzony przez dozorcę, niosącego dwie woskowe świece.
Więzień rzucił się już na łóżko, chociaż nie spał jeszcze. Otworzył oczy zdziwiony tym zbytkiem wosku. Przed trzema dniami prosił o lampę i odmówiono mu jej.