Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1168

jesz mnie pan, co znaczy ten straszliwy hałas; miałem pana o to sam zapytać.
 — Więc pan nic nie wiesz?
 — Zgoła nic. A pan?
 — Ja także.
 — A więc przyrzeczmy sobie, że który z nas pierwszy się dowie, udzieli wiadomości drugiemu.
 — Przyrzekam to panu.
 — To niepojęte, ale ciekawe i często bardzo drogo opłacałem lożę w San Carlo za przedstawienie daleko mniej warte od tego.
 Ale wbrew oczekiwaniu Nicolina, widowisko co chwila stawało się ciekawszem.
 W istocie, jak powiedzieliśmy, lazzaroni powstrzymani wpośród swego piekielnego zatrudnienia, głosem zdającym się pochodzić z góry, pobiegli do katedry po wyjaśnienie tego.
 Wiadomo co tam zastali: starą katedrę oświetloną à giorno, wystawioną krew i głowę świętego Januarjusza, kardynała-arcybiskupa w ubiorze pontyfikalnym, nakoniec Rocca Romana i Maliternę w ubiorze pokutników, boso, w koszuli i ze sznurem na szyi.
 Dwaj widzowie, dla których możnaby sądzić, że widowisko to przedstawiano, ujrzeli wtedy wśród krzyków, płaczów i jęków, wychodzącą osobliwą procesją z kościoła. Pochodni była tak wielka liczba i taki rzucały blask, że za pomocą lunety po którą posłał komendant, Nicolino poznał arcybiskupa pod baldachimem niosącego Najświętszy Sakrament, przy jego boku kanoników niosących krew i głowę św,