Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1175

 — Słusznie słucham więc.
 — Powtarzam. Cobyś pan powiedział na dziesięć tysięcy dukatów gratyfikacji dla siebie, dziesięć tysięcy dukatów na szpilki dla swojej żony, dziesięć tysięcy dukatów dla swego syna i dziesięć tysięcy posagu dla swojej córki?
 — 40,000 dukatów?
 — 40,000 dukatów.
 — Wszystkiego?
 — I cóż!
 — 190,000 franków?
 — Właśnie.
 — Czy nie uważasz pan, że niegodną jest rzeczą ludzi, których przedstawiasz, ofiarować nie okrągłe sumy?
 — Dwakroć-sto-tysięcy liwrów naprzykład?
 — Tak, nad 200,000 liwrów można się zastanowić.
 — A na czem ukończylibyśmy?
 — Aby się z panem nie targować, na 250,000 liwrów.
 — To ładne pieniądze, 250,000 liwrów.
 — Ładny to kąsek, zamek San-Elmo.
 — Hum!
 — Odmawiasz pan?
 — Namyślam się.
 — Pojmujesz pan dobrze, kochany więźniu: Mówią... cały dzień rozmawialiśmy przysłowiami; pozwól mi pan zastosować jeszcze jedno, przyrzekam ze to będzie ostatnie.
 — Pozwalam.