Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1182

a jakkolwiek Salvato gorąco pragnął zobaczyć Luizę, musiał przedewszystkiem słuchać rozkazów swego generała, który nie domyślając się wcale przyczyny przyciągającej jego dzielnego oficera do Neapolu, raczej go od niego oddalał aniżeli przybliżał.
 W San Germano, w chwili gdy po przepędzeniu nocy w klasztorze Monte Cassino, Salvato uściskał i opuścił swego ojca, Championnet rozkazał mu wziąść 17tą półbrygadę, aby okrążywszy armią jako ze strażą przednią, udał się do Beneventu przez Venafro, Marcone i Ponte Landolfo. Salvato miał ciągle udzielać o sobie wiadomości główno dowodzącemu generałowi.
 Tak więc Salvato rzucony w pośród rozbójników, codziennie miał nowy napad do odparcia, co noc dowiadywał się o jakim podstępie, który trzeba było udaremnić. Ale Salvato urodzony w tym kraju mówiący językiem krajowym, był równie uzdolnionym do wielkiej wojny, to jest do walnej regularnej bitwy, przez swoją zimną krew, odwagę i wiadomości strategiczne, i do wojny podjazdowej, to jest wojny w górach, swoją niezmordowaną czynnością, przezornością nieustanną i przeczuciem niebezpieczeństwa, które Fenimore Cooper wskazuje nam tak rozwinięte w ludziach czerwonych plemion Ameryki północnej. Podczas tego długiego i trudnego pochodu, jaki trzeba było odbyć w grudniu, przebywać rzeki zamarznięte, góry pokryte śniegiem, drogi błotniste i zniszczone, jego żołnierze wśród których żył, wspierając rannych, podtrzymując słabych, chwaląc silnych, poznawali w nim człowieka dobrego,