Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1301

„Obywatele!

 „Rządzicie tymczasowo rzeczpospolitą neapolitańską; rząd stały będzie mianowany przez lud, kiedy wy sami, rządząc podług zasad stanowiących cel tej rewolucji, skrócicie pracę jakiej wymaga spisanie nowych praw, i w tej to nadziei tymczasowo powierzyłem wam obowiązki prawodawców i rządzących. Macie więc władzę nieograniczoną, ale równocześnie ciąży na was odpowiedzialność niezmierna. Pamiętajcie że w waszych rękach spoczywa szczęście publiczne albo najwyższe nieszczęście ojczyzny, wasza chwała lub wasza hańba. Wybrałem was; nazwisk waszych nie podała mi ani stronność ani intryga, ale zaleciła wasza dobra sława; odpowiecie waszemi czynami na zaufanie, widzące w was nietylko ludzi genialnych, ale nadto młodych, zapalonych i szczerych miłośników ojczyzny.
 „W konstytucji rzeczypospolitej neapolitańskiej, będziecie brać wzór, o ile na to pozwolą obyczaje i prawa krajowe, z konstytucji francuzkiej, matki nowej cywilizacji. Rządząc waszą ojczyzną, uczyńcie rzeczpospolitą partenopejską przyjaciółką, sprzymierzoną, towarzyszką, siostrą rzeczypospolitej francuzkiej. Niech one stanowią jedność niech będą niepodzielnemi! Bez niej niespodziewajcie się szczęścia. Jeżeli rzeczpospolita francuzka zachwieje się, rzeczpospolita neapolitańska upadnie.
 „Wojsko francuzkie będące rękojmią waszej wolności przybierze, jak to już powiedziałem, nazwę armii neapolitańskiej. Będzie ona popierać wasze prawa i pomagać wam w pracy; będzie ona z wami