Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1305

 — Czy będziemy z daleka okrążać wyspę Capri? Zapytał kapitan.
 — Przy tym wietrze to niepotrzebne, odpowiedział Nelson, wypłyniemy na otwarte morze.
 Henry przez chwilę śledził wiatr i wstrząsnął głową.
 — Nie sądzę ażeby ten wiatr był pomyślny ku temu, powiedział.
 — Mniejsza o to, korzystajmy z takiego jaki jest. Chociaż gotów jestem umrzeć i poświęcić na śmierć od pierwszego do ostatniego wszystkich moich ludzi dla króla i jego rodziny, nie będę o nich spokojnym, dopóki nie będą już w Palermo.
 — Jakież sygnały należy dać innym statkom?
 — Aby rozwinęły żagle i płynęły za nami drogą do Palermo z obrotami niezależnemi.
 Zrobiono sygnały i rozwinięto żagle. Ale na wysokości Capri wraz z nocą wiatr ustał, sprawdzając przepowiednie kapitana Henry. To chwilowe uciszenie dało sposobność dostojnym zbiegom, słabym od trzech dni na chorobę morską, posilić się cokolwiek i odpocząć.
 Zbytecznem byłoby mówić, że Emma Lyona nie udała się z mężem do kwatery oficerów a została przy królowej.
 Po wieczerzy, Nelson który był przy niej obecnym, powrócił na pomost. Część przepowiedni kapitana Henry już się spełniła, ponieważ wiatr opadł; obawiał się on przeto jeszcze w ciągu nocy, jeżeli już nie burzy, to przynajmniej ulewy.
 Król rzucił się na łóżko ale nie mógł usnąć.