rze Nicolina Caracciolo i jakobinów wyliczyć sumę 10,000 dukatów, mianowała go gubernatorem zamku w Palermo, z pensją jaką pobierał w zamku San-Elmo, przyrzekając mu daleko więcej, jeżeli powróci kiedykolwiek do Neapolu.
Niezwłocznie zebrano radę u królowej: Akton, Castelcicala, Nelson i markiz Circello, zostali wezwani. Chodziło o przeszkodzenie rewolucji tryumfującej w Neapolu, przejścia przez cieśninę i wtargnięcie do Sycylii. Niewielką to było rzeczą posiadać wyspę, posiadając poprzednio wyspę i ląd stały; nie wielką rzeczą było półtora miliona poddanych, mając ich poprzednio siedm milionów; ale nakoniec wyspa i półtora miliona poddanych, więcej są warte, aniżeli nic, a królowi chodziło o zatrzymanie Palermo, gdzie co wieczór grywał reversi, gdzie prezydent Cardillo urządzał tak piękne polowania — i o panowanie nad swymi 1, 500,000 sycylijczykami.
Łatwo się domyślić że rada nic nie uchwaliła. Królowa zręczna w uchwyceniu drobnych szczegółów i w kierowaniu podrzędniejszemi kołami maszyny, była niezdolną do powzięcia znakomitego pomysłu i uorganizowania pewnego planu. Król powiedział tylko: „Ja, jak wiecie, nie chciałem wojny. Umyłem sobie od niej ręce i umywam raz jeszcze. Niech ci którzy wywołali złe, znajdą nań lekarstwo.
Tylko św. Januarjusz odpowie mi za to wszystko. I na początek, przybywszy do Neapolu, każę wznieść kościół św. Wincentemu a Paulo“. Akton przygnębiony wypadkami, a nadewszystko przekonaniem, że król wie jaki on przyjął udział w sfałszowaniu li-
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1376
Ta strona została przepisana.