Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1412

Muz góruje na Parnasie Tithona du Tillet, składała się z trzech kobiet i dwóch mężczyzn.
 Trzy te kobiety były najzacniejsze z kobiet Neapolu. Księżna Fusco w której salonie było zebranie, znana nam od dawna jako najlepsza i najserdeczniejsza przyjaciółka Luizy, księżna de Pepoli i księżna de Cassano.
 Gdy kobieta nie otrzymała od natury jakiegoś nadzwyczajnego talentu, jak Angelica Kauffman w malarstwie, pani de Staël w polityce, pani Sand w literaturze, najpiękniejszą pochwałą jest, kiedy o niej powiedzą że jest cnotliwa i nieskazitelną żoną i matką rodziny. Domum mansit, lanam fecid, mówili starożytni: Domu strzegła, wełnę przędła, otóż wszystko.
 Ograniczamy więc pochwałę księżnej Fusco, księżnej de Pepoli i księżnej de Cassano na tem co powyżej powiedzieliśmy.
 O mężczyźnie zaś starszym i najwięcej na siebie zwracającym uwagi, należącym do grupy, cokolwiek szerzej się rozpiszemy.
 Ten człowiek zdający się mieć około 60 lat wieku, nosił ubranie z XVIII. stulecia w całej dokładności, to jest spodnie krótkie, jedwabne pończochy, trzewiki ze sprzączkami, kamizelkę długą z połami, frak klasyczny Jana Jakóba Russo i jeżeli już nie perukę, miał przynajmniej włosy pudrowane. Jego opinie niezmiernie liberalne i postępowe, na ubiór wcale nie wpływały i nie mogły go zmienić.
 Był to Mario Pagano, jeden z najznakomitszych adwokatów nietylko w Neapolu ale w całej Euro-