Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1417

ska i dyrektorowie rozmaitych teatrów co do wojskowych rozmaitych stopni, zmuszają mnie do przypomnienia tymże o ich obowiązkach i powołania ich do porządku. Po tem obwieszczeniu, ci co niezważając na karność, zapomną co winni sami sobie i co się należy towarzystwu, ulegną surowej karze.
 „Teatr od niepamiętnych czasów był instytucją przedstawiająjącą śmieszności, cnoty i wady narodowe, społeczne i indywidualne; we wszystkich czasach był on miejscem zebrania, przedmiotem szacunku, nauką dla jednych, rozrywką spokojną dla drugich, odpoczynkiem dla wszystkich Z tych to względów, teatra od czasów odrodzenia Francji, zostały nazwane szkołą obyczajów.
 „W skutek więc tego każdy wojskowy lub cywilny, uchylający się od praw przyzwoitości, będących najpierwszą zasadą zachowania się w miejscach publicznych, bądź przez nieumiarkowane objawy uznania lub niezadowolenia względem aktorów, bądź przez przerywanie widowiska w jakikolwiek sposób, zostanie natychmiast aresztowanym i zaprowadzonym przez straż buon governo do mieszkania komendanta placu, gdzie będzie ukaranym wedle ważności popełnionego przestępstwa.
 „Każdy wojskowy lub cywilny, który pomimo przywróconych praw i rozkazów wydanych przez główno-dowodzącego, szanowania osób i własności, będzie usiłował przywłaszczyć sobie miejsce nie należące do niego, również będzie zaprowadzony do komendanta placu.
 „Każdy wojskowy lub cywilny, który nie zwa-