Salvato stał naprzeciw Castel-Nuovo. Gubernator Massa czuwał słuchając z niepokojem kanonady, naprzód odległej, potem coraz więcej się zbliżającej. Spostrzegłszy republikanów przybywających przez largo Castello i strada Medina, otworzył bramy gotów przyjąć ich wszystkich, jeżeli byli zwyciężonymi.
Byli zwycięzcami i wszyscy, nawet Manthonnet, teraz gdy komunikacje zostały przywrócone, mogli powrócić tam zkąd przybyli.
Zamek przyjąwszy Salvatę z kalabryjczykami i Michała z lazzaronami, w liczbie o czwartą część zmniejszonej, zamknął swe bramy.
Nicolino udał się już drogą zamku del Ovo; Manthonnet udał się za nim aby znów dostać się na górę i powrócić do San Martino.
Republikanie stracili do 200 ludzi, ale zadali śmierć blizko 700 sanfedystom, zdumionym że w chwili kiedy uważali się już za zwycięzców, tak straszny cios ponieśli.
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/1936
Ta strona została przepisana.
KONIEC TOMU JEDENASTEGO.
