Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/2203

 — Tak, Ekscelencjo. Potem półgłosem dodał wzdychając: życzyłbym wam tak długich dni, jak prawdopodobnie ona żyć będzie.
 — Przyjacielu, odrzekł Cirillo, dni człowieka są policzone; ale Bóg jest mniej surowym niż J. K. Mość król Ferdynand: Bóg przebacza czasami; król Ferdynand nigdy. Więc mówisz że o czwartej?
 — Tak sądzę, rzekł dozorca, lecz ponieważ jest was kilku, może przyspieszą jaką godzinę, aby czasu wystarczyło.
 Cirillo wyjął zegarek.
 — W pół do jedenastej, powiedział.
 Potem, kiedy go już miał włożyć do kieszeni, dodał:
 — Otóż byłbym go zapomniał nakręcić. To jeszcze nie powód ażeby on się zatrzymał, dlatego że ja się zatrzymam.
 I spokojnie nakręcił zegarek.
 — Czy który ze skazanych życzy sobie pomocy religijnej? zapytał ksiądz ukazując się we drzwiach.
 — Nie, odpowiedzieli jednocześnie Cirillo, Hektor Caraffa i Manthonnet.
 — Jak się wam podoba, to sprawa między Bogiem a wami.
 — Sądzę, mój ojcze, odparł Cirillo, że właściwiej byłoby powiedzieć między Bogiem a królem Ferdynandem.

KONIEC TOMU TRZYNASTEGO.