Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/228

pobieżnych, na dwa olejne portrety, odwzorowane ile możemy najlepiej, i które nie będą mieć nic wspólnego, przyrzekamy to naprzód, z temi urzędowemi malowidłami królów i królowych, jakie ministrowie wysełają hurmem do miast stołecznych departamentu lub obwodu dla ozdoby prefektur i merostw.
 Powróćmy więc do rzeczy, a raczej osób najwyższych.
 Śmierć Ferdynanda VI., zaszła w 1759 roku, powołała na tron Hiszpański młodszego jego brata, który panował w Neapolu i wstąpił po nim pod imieniem Karola III Karol III miał trzech synów; pierwszy imieniem Filip, miał po wstąpieniu na tron swego ojca zostać księciem Asturji i dziedzicem korony Hiszpańskiej, gdyby przez złe obchodzenie się matki nie oszalał, a raczej nie zgłupiał. Drugi, imieniem Karol, zajął miejsce pozostawione przez starszego brata i panował pod imieniem Karola IV. Trzecim nakoniec, był Ferdynand, któremu ojciec pozostawił koronę Neapolitańską zdobytą końcem swej szpady, gdy ją był zmuszony opuścić.
 Młody ten książę, mający siedm lat w chwili wyjazdu swego ojca do Hiszpanji, zostawał pod podwójną opieką polityczną i moralną Opiekunem jego politycznym był Tanucci, regent państwa; moralnym książę San Nicandro, jego nauczyciel.
 Tanucci był zręcznym i przebiegłym Florentczykiem, zawdzięczającym dość znakomite miejsce jakie zajmuje w historji, nie swojej osobistej za