Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/266

wszystko co zechcesz. Czy można zawierzyć lady Hamilton?
 — Królowa mówi że jest jej pewną.
 — A zatem, Wasza królewska Mość nic więcej nie potrzebuje. Ta kobieta zdziała wszystko, odda ci męża i kochanka zarazem. Obadwaj szalenie ją kochają. — Obawiam się żeby nie udawała skromnej.
 — Emma Lyona miałaby udawać skromną? powiedział Ruffo z największą pogardą. Wasza królewska mość żartuje.
 — Ależ na Boga! nie mówię skromną dla skromności.
 — A dla czegóż?
 — Ten wasz Nelson bez ręki, z wybitem okiem, z czołem obdartem ze skóry, nie jest piękny. Jeżeli tylko za taką cenę zostaje się bohaterem, wolę zostać tem czem jestem.
 — Bah! kobiety mają takie szczególne upodobania, a potem lady Hamilton doskonale kocha królowę! Czego nie zrobi przez miłość, to zdziała dla przyjaźni.
 — Nareszcie! powiedział król jak człowiek spuszczający się zupełnie na Opatrzność w załatwieniu sprawy trudnej. Potem do Ruffa. — A teraz, mówił dalej, zapewne masz dobrą radę do udzielenia mi w tej kwestji.
 — Niezawodnie, jedyną jaka może być rozsądną.
 — Jaką? zapytał król.
 — Wasza królewska mość ma przymierze z swoim siostrzeńcem cesarzem Austrjackim.