sarska pokaże wam dwadzieścia portretów; — Championnet, którego imię jest chwalebnie zapisane na pierwszej karcie naszej rewolucji i który jak Marceau, jak Hoche, jak Kleber, jak Desaix, jak mój ojciec — miał szczęście jej nie dożyć; — są to nareszcie niektóre z tych wielkich i poetycznych postaci, jakich kataklizmy polityczne zawsze dostarczają, które we Francji nazywają się Danton, Kamili Desmoulins, Biron, Bailly, Pani Roland, a które w Neapolu nazywają się Hektor Carafia, Manthonnet, Schipani, Cirillo, Cimarosa, Eleonora Pimentel.
Co do heroiny która daje swoją nazwę książce, powiedzmy słowo nie o niej, ale o jej imieniu: la San Felice.
We Francji, mówiąc o kobiecie szlachetnego urodzenia lub zwyczajnie znakomitej, mówią: Madame; w Anglji: Milady albo Mistres; we Włoszech: kraju poufałości mówią: la une telle.
U nas ta nazwa byłaby źle przyjętą, we Włoszech, szczególnie w Neapolu, to prawie tytuł szlachectwa.
Nikt w Neapolu nie myślałby wzmiankując o tej biednej kobiecie, którą nadmiar nieszczęścia uczynił historyczną, mówić o niej: Madame San Felice, albo chevaliere San Felice.
Mówią po prostu: la San Felice.
Sądziłem żem był powinien zachować książce bez żadnego zepsucia tytuł, którego pożycza od swej heroiny.
Teraz kochani czytelnicy, powiedziawszy wam
Strona:PL A Dumas La San Felice.djvu/27
Ta strona została przepisana.
